Artikel
Editie 2006, nr. 4
Liesbeth Adriaenssens, Peggy De Prins, Daniël Vloeberghs
Werkstress onder academici is niet alleen wijdverspreid, maar neemt ook sterk toe. Dit blijkt uit een studie van de Universiteit Antwerpen naar het welzijn van haar medewerkers en de impact van werkgebonden en HRM-gerelateerde factoren hierop. Werkstress is voor onderzoekers latent aanwezig en is vrijwel altijd gerelateerd aan het nastreven van een doctoraat. Hoewel onderhuids, wordt het karakter van de stress als ongelijkmatig ervaren. Er is zowel sprake van klassieke jobgerelateerde als van HR-gerelateerde stressoren. Zo uit stress zich op de terreinen werk- en tijdsdruk, begeleiding en feedback en onzekerheid. Specifieke stressoren voor onderzoekers in opleiding en assistenten in opleiding zijn de combinatie van taken: meer werk moeten doen met minder personeel, gebrekkige begeleiding of feedback bij een doctoraat en werkonzekerheid. De belangrijkste stressoren bij docenten en professoren worden gevormd door werk dat niet afkomt: nutteloze administratie, tijdabsorberende vergaderingen, het halen van deadlines, gebrekkige begeleiding bij het managen van onderzoek en onzekerheid over beoordelingen en promoties. Een belangrijke conclusie is dat HRM in een academische context niet alleen nuttig, maar ook wenselijk is.
Meer lezen? Download hier de pdf.
Of zoek verder in de database.